بی بهونه

به تو ار نظر حرام است بسی گناه دارم

چو که ترک سر بگفتم چه غم کلاه دارم

!

..رسم سرای

،هی وارون وارون وارونه

،روزگار دورون دورونه

چشم سیاه

خبر داری که این دنیا همش رنگِ ؟


تو این دریای چشمای سیاهو پس چرا داری؟

پژواک

در چراگاه نصیحت

ش

آ هسته میگویمت و بی منت حرف زائد

بگذار ناشنیده من در پس بازدم های ابرگونت تار بماند

تا کسی را یارای دیدنش هم نباشد
.
.

.

من ، دلواپس ِ آنان ِ پشت پرده ام

روزتان مبارك

،و چه بسيار روزگارانيست كه دلبركان آشناي اينان

در جاهايي دور از اين ديار ِ بسيار دور

چيزي را به يادگار جا گذارده اند

،و ديگراني مثل همه ما

،مردمكان چشمان سو سوي خود را به اميد نگاهي

نگاهكي ويا حتي غباري

.نمي بندند

بي دست و پا، دل

بانو! معذور داريدم

.. كه پايم در گل است