نشانی

چه سرگردان است این عشق

که باید نشانی اش را

از کوچه های بن بست گرفت

چه حدیثی است عشق

که نمی پوسد و افسرده نیست

حتی آن هنگام

که از آسمان به خانه آوار

شود

احمدرضا احمدی

بهارانه

دختران خندان ، باریک ، شاد

روسری ها آبی، کوچک ، رو به باد

گیسوان تیره و روشن ، پیراهن سبز ،
( شاید هم صورتی)

سینه ها جمع ، ایستاده ، آماده ، خواهنده، خواننده ،

بوی بهار ، باد خوب

بهار هم جنس هم آغوشی است ، بهار مال دختران است

عیدشان مبارک

آسوده باش

بی تاب بود و میلرزید، آهسته سرکی دراز کرد به بالینم

صدای نفسش بود و نبود. انگار فراموشش میکرد و

دوباره یادش می آمد

خس خس نفس مرا نیز گاه و بیگاه دید ،
گویی هر کدام والسلام دیگری بود

آسوده شد ، آرام گرفت ، رفت

بانو ! آسوده برو

فاتحان جاوید

روزگاری تمامی کوچه های بن بست را

پر بوسه طی میکردم

این روزها ، بی تو اما تمامی جاده ها

.ساکنند و خموش

ببین ما فاتحان جاوید بن بست های دیروز

چگونه مسخ پیچ و خمهای بی انتها شدیم

_________

.

دوباره ها

،دوباره از نو مینویسم

حال همه ما

... خوب است

پیرانه سر

این د ل کودک، مرا

با چوبدستش

. بسیار هی هی کرده
خسته ام بانو

.از بسکه هی هی نرسیدم

...و این طبیعت منحرف